UWAGA: Poniższy tekst powstał dość dawno temu, bo 21.04.2014. Z okazji publikacji ww. komiksu w naszym kraju przez wydawnictwo Non Stop Comics, recenzja została lekko przeredagowana oraz zaktualizowana.
Długo czekałem aż otrzymam ten komiks do domu. Nie tylko
dlatego że generalnie większość oferty studia Shadowline do mnie mocno
przemawia, ale także z powodu tego, że przeczytałem dwa pierwsze zeszyty i
postanowiłem dalej nie psuć sobie zabawy, zaufałem twórcom komiksu oraz w
ciemno zamówiłem pierwszy tom zbiorczy. Po drodze okazało się, że komiks ten
został nominowany do nagrody Eisnera w kategorii „najlepsza nowa seria”, o czym
zresztą napisałem już na blogu. To tylko spotęgowało moją ciekawość i niecierpliwość.
Aż w końcu otrzymałem przesyłkę i przystąpiłem do lektury. Ku mojemu
zdziwieniu, pomimo ogólnie dobrych przeczuć względem tytułu udało mi się
znaleźć pewien mankament tej pozycji. Jesteście ciekawi jaki? Zapraszam do
przeczytania recenzji „Rat Queens #1: Magią i maskarą”.
Twórcy serii określają ją jako komiksowe rpg i zdecydowanie
mają rację. Główne bohaterki serii poznajemy w palisadzie, gdzie wraz z innymi
grupami herosów otrzymują zadanie do wykonania. Na miejscu okazuje się, że tak
naprawdę była to intryga, mająca na celu pozbawić życia wszystkich żądnych
przygód mieszkańców miasta. Ale nie z nimi takie numery. Rat Queens wychodzą
cało z opresji i wracają do palisady, by dowiedzieć się kto chciał je zabić i
wymierzyć tej osobie sprawiedliwość. Dziewczyny po drodze wplączą się w jeszcze
inne kłopoty i z całą pewnością nie będą mogły narzekać na brak nudy. Ku
przerażeniu mieszkańców palisady oczywiście, którzy zdecydowanie woleliby nadal
się nudzić.
„Rat Queens #1: Magią i maskarąy” zwraca uwagę
czytelnika już na wstępie, gdy dowiadujemy się, iż pierwszoplanowa obsada
komiksu składa się wyłącznie z kobiet. Twórcy obdarowali każdą z nich własnym,
niepowtarzalnym charakterem, oczywiście wszystko z dużym przymrużeniem oka.
Moją zdecydowaną faworytką jest kreacja Dee, która jest klerykiem-ateistą, co
już samo w sobie brzmi jak absurd. Kurtis J. Wiebe zdołał jednak sprawić, że
chociaż mamy do czynienia z czterema zupełnie odmiennymi od siebie
charakterami, w zasadzie każdą z Rat Queens nie da się nie lubić. Chociaż
komiks zawiera w sobie typowe elementy gry rpg, wszystko podlane jest sosem ze
współczesnych zachowań, dzięki czemu komiks w USA doceniony został zarówno
przez mężczyzn jak i kobiety. Najmocniej wybija się bardzo współczesny język, ale
także i elementy zachowań niektórych bohaterek. Chociażby Violet, którą można
nazwać hipsterką przedstawioną z pewnym przymrużeniem oka. Z jednej strony
Królowe posiadają wszystkie cechy charakterystyczne dla kobiet, ale momentami
trudno nie zauważyć u nich także typowych cech męskich bohaterów, chociażby
przejawiające się zamiłowaniem do świętowania zwycięstw przy potężnym kuflu
piwa. A w zasadzie przy kuflach, wielu, wielu kuflach.
Podoba mi się fakt, że w „Rat Queens #1: Magią i maskarą” żadna z dziewczyn nie może narzekać na pominięcie przez autora.
Każda z nich ma swoje pięć minut, co pozwala lepiej poznać jej charakter i
przeszłość. Jednocześnie Wiebe nie wyrzuca wszystkiego od razu i w kolejnych
tomach z pewnością dowiemy się kolejnych, interesujących faktów. Wciąż nie
wiadomo jak drużyna została zebrana, a z pewnością jest to materiał na kolejną,
bardzo zabawną historią. Nie mogę pominąć postaci drugoplanowych. Tych w
komiksie pojawia się całkiem sporo i Kurtis J. Wiebe zadbał o to, by większość
z nich w jakiś sposób zapadła w pamięć. Tu wspomnę może o „starej pannie
Bernadette”, która za każdym razem oburza się o ten zwrot argumentując, że ma
dopiero 39 lat. Trochę mocniej z drugiego planu wychyla się Sawyer, który jako
jedyny w całym komiksie jest postacią stworzoną „na poważnie”, lecz bynajmniej
z tego powodu nie jest mniej interesujący.
Gdybym miał napisać w jednym zdaniu co jest największą siłą
tego komiksu, napisałbym krótko: świetna mieszanka stylów. Na tylnej stronie
okładki „Rat Queens #1: Magią i maskarą” znajduje się napis
„fantasy comedy”, lecz można spokojnie dorzucić tu elementy dramatu czy komedii
romantycznej. I wszystko to świetnie współgra ze sobą, dzięki czemu lekturę
komiksu nie podzieliłem na dwa-trzy podejścia, jak mam to w zwyczaju, ale
pochłonąłem go całego od razu, co moment uśmiechając się na widok kolejnych
dowcipów. O tych trzeba wspomnieć chociażby w kilku słowach. Obawiałem się, że zaprezentowany
na łamach komiksu humor może być dość ostry i wulgarny. Co prawda w komiksie co
moment pojawiają się przekleństwa, przez co tom obdarzony jest ratingiem M na
okładce, to jednak ani razu nie zostaje przekroczona granica dobrego smaku.
Także i za to należy się autorom duży plus.
Jestem dość mocno przekonany, że „Rat Queens #1: Magią i maskarą” nie byłoby aż takim hitem w USA, gdyby nie świetnie dobrany do
komiksu artysta. Roc Upchurch posiada styl, który z jednej strony nazwałbym
kreskówkowym, lecz z drugiej nie umiem sobie wyobrazić artystę, który pokazałby
przedstawiony na łamach tego komiksu świat bardziej realnie. Kiedyś spotkałem
się z opinią, że „Rat Queens” dzięki niemu wygląda jak komiksowe
wcielenie gry „World of Warcraft” i zdecydowanie muszę się z tym zgodzić.
Upchurch moim zdaniem bardzo dobrze operuje mimiką postaci i bardzo dobrze
sprawia się w scenach wymagających przedstawienia dynamiki. Jako że artysta ten
sam dba o tusz i kolory, całość warstwy graficznej komiksu to jego wizja
potrafi sprzedać ją czytelnikowi z bardzo dobrym efektem. Jedyny minus, jaki
mam do warstwy graficznej, to średnio udana okładka tomu autorstwa Fiony Staples, gdzie zdecydowanie coś nie gra
z proporcjami poszczególnych bohaterek, a całość przypomina raczej pracę, która powstawała w pośpiechu i na ostatnią chwilę..
„Rat Queens #1: Magią i maskarą” wydano w
promocyjnej cenie dziesięciu dolarów i jak to zwykle bywa, zaoszczędzono na
dodatkach. Tylna okładka komiksu sugeruje, że w środku znajdziemy bonusowy
materiał, lecz porzućcie wszelką nadzieję – jest to bowiem kompletna galeria
okładek, a także cztery strony z bardzo, bardzo krótkim przedstawieniem ekipy
Rat Queens. Zauważyłem, że zniknęły bonusowe, dwustronicowe historyjki z dwóch
pierwszych zeszytów, za to znalazło się miejsce na reklamę komiksów studia
Shadowline. Teraz może wspomnę o jedynym minusie komiksu, o którym napisałem na
początku tekstu. Egzemplarz „Rat Queens #1: Magią i maskarą”, który
otrzymałem jest kiepsko wykonany. Okładka odgięła mi się podczas pierwszego
czytania i to z obu stron, a papier użyty w środku komiksu okazał się nieprzeciętnie
pofalowany. Okazało się to być wadą tylko mojego egzemplarza, wymieniony przez sklep egzemplarz był już bez zarzutu, lecz niewykluczone, że problem dotknął większej części nakładu.
Jest to jednak tylko jedna wada tego komiksu. Zarówno od
strony fabularnej jak i graficznej mamy do czynienia z niesamowicie wciągającą
oraz zabawną historią, którą polecam każdemu i wystawiam jak najbardziej
zasłużoną piątkę.
EDIT 26.09.2017: Ach, miło wrócić do tekstu, który powstawał jeszcze zanim rozpoczęły się gigantyczne problemy z publikowaniem tego tytułu. Zmiany twórców, awantury i wzajemne oskarżenia zaczęły rzutować na dalsze odsłony "Rat Queens" i gdy Kurtis J. Wiebe zdecydował się na dość odważny i moim zdaniem nieco kontrowersyjny relaunch tytułu, ten pojawił się w zapowiedziach Non Stop Comics. Jestem przekonany, że wydawca wiedział jednak co robi i z czym się mierzy sięgając po ten komiks. Ponieważ po ponownej lekturze moja ocena samego komiksu nie uległa żadnej zmianie, to w tej niewielkiej aktualizacji skupię się jedynie na technikaliach.
Publikacja naszego rynkowego debiutanta jest w zasadzie identyczna z oryginałem. Na tyle, że nawet użyty papier, jego grubość i śliskość są bardzo mocno zbliżone do wersji anglojęzycznej. Miękka okładka także cieszy, przynajmniej z punktu widzenia miejsca zajmowanego na półkach. Bardzo mocno obawiałem się tego, czy tłumacz zajmujący się "Rat Queens" podoła zadaniu (bo nie mam o nim najlepszego zdania), lecz pod tym względem nie ma się do czego przyczepić. Przyjemność z lektury jest na tym samym poziomie co wcześniej.
Jeśli więc cały czas zastanawiacie się nad sięgnięciem po ten tytuł, zdecydowanie warto wybrać wersję polskojęzyczną. Jest ona tańsza, praktycznie tak samo wydana, zaś zawartość nie uległa zmianom. Jedynie oryginalne reklamy zastąpiły okładki przyszłych tomów od Non Stop Comics.
"Rat Queens #1: Magią i maskarą" do kupienia w sklepie Non Stop Comics
EDIT 26.09.2017: Ach, miło wrócić do tekstu, który powstawał jeszcze zanim rozpoczęły się gigantyczne problemy z publikowaniem tego tytułu. Zmiany twórców, awantury i wzajemne oskarżenia zaczęły rzutować na dalsze odsłony "Rat Queens" i gdy Kurtis J. Wiebe zdecydował się na dość odważny i moim zdaniem nieco kontrowersyjny relaunch tytułu, ten pojawił się w zapowiedziach Non Stop Comics. Jestem przekonany, że wydawca wiedział jednak co robi i z czym się mierzy sięgając po ten komiks. Ponieważ po ponownej lekturze moja ocena samego komiksu nie uległa żadnej zmianie, to w tej niewielkiej aktualizacji skupię się jedynie na technikaliach.
Publikacja naszego rynkowego debiutanta jest w zasadzie identyczna z oryginałem. Na tyle, że nawet użyty papier, jego grubość i śliskość są bardzo mocno zbliżone do wersji anglojęzycznej. Miękka okładka także cieszy, przynajmniej z punktu widzenia miejsca zajmowanego na półkach. Bardzo mocno obawiałem się tego, czy tłumacz zajmujący się "Rat Queens" podoła zadaniu (bo nie mam o nim najlepszego zdania), lecz pod tym względem nie ma się do czego przyczepić. Przyjemność z lektury jest na tym samym poziomie co wcześniej.
Jeśli więc cały czas zastanawiacie się nad sięgnięciem po ten tytuł, zdecydowanie warto wybrać wersję polskojęzyczną. Jest ona tańsza, praktycznie tak samo wydana, zaś zawartość nie uległa zmianom. Jedynie oryginalne reklamy zastąpiły okładki przyszłych tomów od Non Stop Comics.
"Rat Queens #1: Magią i maskarą" do kupienia w sklepie Non Stop Comics
Ja jestem bardzo zadowolony z tej serii. Dawno żaden komiks tak mnie nie bawił. Połączenie stylów i motywów jest faktycznie genialnie wyważone :-)
OdpowiedzUsuńCo do okładki tomu, to jest to variant cover pierwszego zeszytu, narysowany przez Fionę Staples (c'mon, przecież widać to po kresce i charakterystycznych, rozmytych tłach bez grama tuszu ;p).
Wobec tego moim zarzutem wobec komiksu jest też to, że pani Staples nie wymieniono wśród twórców :P
Usuń