Top 5 #21 - Komiksy Image na których ostatnio się mocno sparzyłem

Chwalę i chwalę Image Comics niemal każdego dnia, zupełnie jakby wydawnictwo to nigdy nie wydawało słabych komiksów. NIEPRAWDA! Przecież historia tej firmy zaczęła się od tego, że puszczali totalny chłam latami, tonami, każdej środy. Ale i dziś w ofercie Image znajduje się miejsce dla tytułów, które delikatnie mówiąc, zawodzą. Dzisiejszą odsłonę ”Top 5” poświęcę pięciu tytułom, które bardzo mocno hejtuję. Z różnych powodów, jak się zresztą przekonacie. Zaznaczę przy okazji, że ograniczę się jedynie do komiksów, które ukazywały się w ciągu trzech ostatnich lat. Zacznę jednak nietypowo, ponieważ od wskazania trzech tytułów, które nie załapały się do czołowej piątki, ale z całą pewnością zasługujące na wyróżnienie. Są to:

”Black Kiss II” – wiem że jest to komiks porno i nie powinienem się czepiać akurat tego, ale pierwsza odsłona tego tytułu miała FABUŁĘ!!! W dwójce ograniczyła się ona do bardzo dalekiego tła, przez co czytelnik w pewnym momencie mógł już jej nie zauważać. No i Chaykin udowodnił przy okazji, że jego obecny styl nie pasuje zbytnio do tego typu historii.

”America’s Got Powers” – fajny i oryginalny koncept z czasem stał się niebywale męczący. Nawet dla samych twórców, którzy przyznali że potężne opóźnienia tego komiksu wynikały z tego, że na nowo powstawał scenariusz. Nie wiem jaki był oryginalny, ale finalny okazał się słaby i mocno odszedł od podstawowego założenia miniserii, jakim miał być widowiskowy reality show dla początkujących superbohaterów.

”Supreme” – miał być wielki powrót dobrej i docenianej marki, a wyszedł niemały shit i to spod ręki Erika Larsena. Historia odbiegająca od tego, czym swego czasu czarował Alan Moore, w dodatku urwana w połowie i koszmarnie rysowana. Osobiście wolę wziąć przykład z samego Roba Liefelda i myśleć, że ten komiks nigdy nie powstał.

Teraz przejdźmy już do regularnej wyliczanki :)

5. Nowhere Men

Powód: Brak informacji o przyszłości serii.

To był dobry komiks, naprawdę. Świadczy o tym nie tylko moja opinia, ale także szereg innych opinii oraz kilka nominacji do prestiżowych nagród. Tylko sukcesy te w żaden sposób nie przełożyły się na kondycję tytułu, który od początku cierpiał na opóźnienia. Nic nowego, pomyślicie. Tak, tylko mój hejt wobec tej serii narodził się w momencie, gdy po zakończeniu pierwszego story-arcu i wydaniu trejda z zapowiedzi na oficjalnej stronie Image wyleciały numery 7 i 8, a słuch po tytule zaginął. Być może nie przejmowałbym się tym zbytnio, gdyby nie fakt że historia jest niedokończona, a jako że stała na bardzo wysokim poziomie, myślę że nie tylko ja jestem zawiedziony brakiem informacji o statusie tytułu. Niestety Eric Stephenson nigdy jednoznacznie nie poinformował, czy ”Nowhere Men” można uznać za serię zakończoną czy też jedynie czasowo zawieszoną.

4. Revenge

Powód: Fabuła, że tak to ujmę.

Jonathan Ross wyróżniony dziś po raz drugi. Wiem, że co najmniej jedna osoba czytająca tego bloga się ze mną nie zgodzi, lecz będę upierać się przy zdaniu, że ta z założenia parodia kina klasy B, okazała się przy okazji komiksem klasy B. Gołym okiem widać, że twórcy przyjęli konwencję opierającą się na poruszaniu się w oparach absurdu, lecz jak robić to z klasą pokazało chociażby tematycznie podobne ”One-Hit Wonder”. ”Revenge” niestety tak skąpało się w absurdzie, że nawet przy ogromnym przymrużeniu oka fabuła wydaje się tak oderwana od rzeczywistości, że już lepiej oczy te zamknąć. Albo w ogóle nie kupować tego komiksu. Tak, to zdecydowanie najlepsza opcja, jaką można wybrać :)

3. Jupiter’s Legacy

Powód: Opóźnienia po raz pierwszy

Właśnie mija 19 miesiąc od premiery pierwszego numeru tego cyklu. Ile numerów się ukazało jak dotąd? 15? 12? Nope, twórcy dali radę opublikować cztery, a kolejny właśnie zanotował kolejną zmianę terminu wydania. I tym razem został przesunięty o półtora miesiąca. Hejt na ten tytuł z mojej strony bierze się z tego powodu, że chociaż nie przepadam za dziełami Millara, który jak powszechnie wiadomo „rewolucjonizuje” rynek każdym swoim nowym komiksem i w ogóle jest bogiem <ironia mode off>, to jednak ten komiks stał na przyzwoitym poziomie. Tylko co z tego, skoro Millar nadal otwarcie kpi sobie z czytelników? Jednakże jest nadzieja! Ostatnio zauważyłem, że piąty numer ”Jupiter’s Legacy” może zakończyć męki fanów, ponieważ według opisu otrzymał więcej stron, a z zapowiedzi wyleciał zeszyt oznaczony szóstką. Czyżby początkowo ośmoczęściowa miniseria doczekała się finału znacznie szybciej?

2. Mind the Gap

Powód: Opóźnienia po raz drugi

Skoro ten komiks hejtuję z tego samego powodu co ten z trzeciego miejsca, to czemu ten jest tuż za szczytem listy? Ponieważ seria Jima McCanna zawiodła pod tym względem po ukazaniu się piętnastu numerów. Mało tego, niemal cały pierwszy akt historii nie tylko ukazywał się w terminach, ale czasem nawet zaskakiwał tym, że kolejny numer potrafił ukazać się dwa tygodnie po poprzednim. I nagle lipa, na #16 trzeba było czekać dwa, a na #17 już cztery miesiące. Natomiast oczekiwanie na zeszyt 18 trwa już pięć miesięcy i wciąż się przedłuża. Wkurza mnie to tym bardziej, że o ile cztery zeszyty ”Jupiter’s Legacy” całkiem łatwo było sprzedać, o tyle znalezienie chętnego na komplet siedemnastu numerów tej mało znanej i wciąż opóźniającej się historii może być już trudniejsze. Dlatego też cierpliwie czekam, co jakiś czas dając upust swojej frustracji. Tak jak dziś.

1. Sidekick

Powód: John Michael Straczynski

Największy zawód ostatnich miesięcy. Powrót tego scenarzysty napawał mnie wielkim optymizmem. Pierwszy numer ”Ten Grand” nie zachwycił, ale stał na przyzwoitym poziomie i zdecydowałem się zaufać temu uznanemu twórcy. Zamówiłem w ciemno trzy pierwsze zeszyty ”Sidekicka” i... wtedy jeszcze nie wiedziałem, że będzie tak źle. Historia nie powalała, ale dawała nadzieję na to, że się rozkręci. Konsekwentnie więc zamawiałem kolejne numery, a ponieważ także i ten tytuł zaczął zaliczać opóźnienia, to gdy ukazywał się czwarty numer, ja już w ciemno miałem zamówione aż do ósmego. No i właśnie wspomniany ”Sidekick #4” był tak koszmarny, że słowami ująć tego nie jestem w stanie. To jest po prostu nie do pomyślenia, że człowiek-instytucja, scenarzysta który nawet w kiepskiej formie potrafi napisać solidny komiks (wspomniane ”Ten Grand” czy konsekwentnie niezłe ”Protectors Inc.”), podpisze się własnym nazwiskiem pod taką kaszanką. Wróciły koszmary z czasów krótkich przygód Straczynskiego przy seriach ”Superman” i ”Wonder Woman”, gdy z dnia na dzień opuścił oba tytuły. Tyle tylko że ta seria trwa nadal i konsekwentnie jest słaba, a ja głupi zdecydowałem się dociągnąć ją do końca, bo nie mam w zwyczaju porzucać w połowie historii które już zacząłem (wyjątek: patrz, miejsce trzecie).